Operacje neurochirurgiczne

Przeprowadzam operacje z zastosowaniem minimalnie inwazyjnych technik operacyjnych oraz operacje w technice mikroskopowej.

Dotychczas miałem okazję wykonać liczne operacje związane z:

• Tętniakami tętnic głowy – Operacje tętniaków tętnic mózgowych wykonuję od 17 lat. Początki mojej nauki mikrochirurgii – a szczególnie operacji tętniaków i naczyniaków – to asystowanie PP. Prof. Markowi Pastuszko, Wojciechowi Maksymowiczowi i Andrzejowi Marchelowi. Prof. Pastuszko był opiekunem mojej specjalizacji. Będąc studentem, miałem okazje poznać Prof. Wisławskiego – to On wprowadził mikroskop do operacji tętniaków – pierwszy w Polsce, w Klinice WUM w Warszawie. On i Dr Adam Bielawski opowiadali mi o leczeniu K. Komedy w Klinice WUM po jego urazie głowy w USA. Aktywnie w operacje tętniaków wprowadził mnie Prof. Z. Czernicki, spędziliśmy wspólnie wiele godzin podczas operacji i dzięki Niemu oraz swojej pracy zostałem liderem w Jego klinice w Szpitalu Bielańskim w zakresie operacji naczyniowych. Zdobyłem bardzo duże doświadczenie. Operacje naczyniowe stały się jedną z moich pasji, o czym świadczy ich liczba. Obecnie rozwijają się techniki wewnątrznaczyniowe, które cały czas są udoskonalane i osiągają bardzo duże powodzenie, obserwuję bardzo dobre wyniki osiągane przez kolegów. Jestem zwolennikiem dialogu terapeutycznego w interesie chorego oraz rozwijania zespołów naczyniowych

• Guzami mózgu – leczenie guza mózgu to ciężki, wieloetapowy proces – zarówno dla lekarza, jak i dla pacjenta. Aby przyniosło oczekiwany efekt, konieczne jest połączenie metod zachowawczych oraz zabiegowych. Pacjenci kwalifikowani są do chirurgicznego wycięcia guza w zależności od: położenia, wielkości oraz charakteru zmiany

• Urazami spowodowanymi osteoporozą – wertebroplastyka – mało inwazyjny zabieg w obrębie kręgosłupa, którego celem jest wzmocnienie kręgów w przypadku urazowych złamań kompresyjnych lub osteoporotycznych. Kyphoplastyka – zabieg przezskórny, którego celem jest nastawienie i jednoczesne wzmocnienie kręgów.

 

Przypadek pacjentki z ciężką osteoporozą

Pacjentka – 52 lata – dowiedziała się o swojej chorobie dość przypadkowo po niewielkim upadku podczas zwykłych zajęć domowych. Od tego czasu przez kilka tygodni towarzyszył pacjentce silny zespół bólowy. Wykonano badanie rezonansu magnetycznego (MRI) w innym ośrodku, podejrzewając dyskopatie.

Do mnie pacjentka została skierowana po zdiagnozowaniu osteoporotycznych złamań kręgów. Zdecydowałem o podaniu cementu na wysokości przejścia piersiowo–lędźwiowego (Th/L). Wykonanie cementowania w tym miejscu zabezpiecza przed nadmiernym wyginaniem się kręgosłupa do przodu pod ciężarem tułowia tzw. kyfotyzacją. Dobry efekt wykonanego cementowania zabezpieczył pacjentkę przed dalszym zniekształceniem kręgosłupa oraz znacznie zmniejszyły się dolegliwości bólowe.